به نقل از «ایران اکونومیست»

هویتِ معنا باخته آقای گزارشگر

تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۸۰۵۴۳

ظهر جمعه (۴ آذر ماه ۱۴۰۱) برای تک‌تک ایرانیان سراسر جهان روزی‌ست که در حافظه فردی و جمعی آنها نقشی از شادی و شکوه به ثبت رساند. جایی که در دور دوم دورِ گروهی بازی‌های جام‌جهانی قطر تیم ملی فوتبال ایران مقابل ولز دست به کار بزرگی بود و این کشور را با تمام ستاره‌هایش با نتیجه ۲ بر صفر مغلوب کرد.

این نتیجه علاوه بر آنکه بهترین نتیجه تیم ملی ایران در شش دوره حضور در بازی‌های جام جهانی بعد از بُرد ۲ بر ۱ برابر ایالات متحده آمریکا در جام جهانی ۱۹۹۸ به شمار می‌رفت؛ درخشش و جذابیت بیشتری داشت چرا که در همین بازی‌های قطر؛ تیم ملی فوتبال ایران برابر انگلستان شکست تلخ و پُرگلی را تجربه کرده بود و همین مهم باعث شده بود تا علاوه بر جریحه‌دار شدن غرور ملی ایرانیان؛ سایر رقبای ایران نیز چنین گمان کنند که بازی‌های ساده‌ای برابر یوزهای ایرانی خواهند داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ستایش رسانه‌های جهان از پیروزی بزرگ یوزهای ایران برابر اژدهای ولزی‌ها

ایکر کاسیاس دروازبان افسانه‌ای تیم ملی اسپانیا و باشگاه رئال‌مادرید در توییتر شخصی خود در واکنش به این پیروزی بزرگ تیم ملی فوتبال ایران نوشت: «شگفت انگیز»!اما درست دقایقی بعد از این بُرد تاریخی تمامی رسانه‌های جهان؛ پیروزی درخشان ایران را با تیترهای جذاب پوشش دادند.

در زیر به مرور برخی از این تیترها می‌پردازیم:

روزنامه «رکورد» پرتغال: ایران در یک قدمی یک هشتم نهایی با پیروزی بر ولز...

روزنامه «بیلد» آلمان: قرمز وحشی، ایران جنون‌آمیز... پیروزی ایران در آخرین دقایق بازی...

«میرر» انگلستان: ولز در آستانه حذف از جام جهانی پس از شکست غم انگیز برابر ایران...

«دیاریو اسپورت» اسپانیا: ایران رکورد گرت بیل (بیشترین تعداد بازی ملی در تاریخ ولز) را زهر کرد...

«اوژوگو» پرتغال: بازی به یاد ماندنی، پیروزی ایران بر ولز در دقایق تلف شده...

«اسکای اسپورتس»: شکست غم انگیز ولز برابر ایران پس از اخراج هنسی...

«آ اس» اسپانیا: ایران از خوشحالی می‌گرید...

«دیلی استار» انگلستان: ضربه غیرمنتظره ایران به ولز با پیروزی در وقت های اضافه...

«موندو دپورتیوو» اسپانیا: پیروزی عظیم ایران در دقایق پایانی ولز را در آستانه حذف قرار داد...

«سان» کشور انگلستان: کار اژدها تمام شد؟

«دیلی میل» کشور انگلستان: امیدهای ولز رو به نابودی...

این تنها بخشی از شکوه عظمت بچه‌های تیم ملی فوتبال ایران و کادر فنی این تیم به شمار می‌رود. عظمت پیروزی و توفیقی که رسانه‌های جهان را وادار به تشویق یوزهای تیم ملی ایران کرده است.

در میان چهره‌های فوتبالی بزرگ و اسطوره‌های این روزش؛ ایکر کاسیاس دروازبان افسانه‌ای تیم ملی اسپانیا و باشگاه رئال‌مادرید در توییتر شخصی خود در واکنش به این پیروزی بزرگ تیم ملی فوتبال ایران نوشت: «شگفت انگیز»!

حراج عِرقِ ملی به خاطر چند مشت دلار

اما در نقطه مقابل، مزدک میرزایی مجری و گزارشگر شبکه انگلیسی «پرشیانا اسپورت» که از شبکه‌های اقماری غیر خبری با جنبه سرگرمی «ایران اینترنشنال» است؛ به عنوان یک ایرانی –تکرار می‌کنم به عنوان یک ایرانی- کار گزارش بازی ایران و ولز را انجام داد.

حال در ادامه به مرور برخی از جملات وی حین گزارش بازی می‌پردازیم....

- در حال تماشای بازی تیم ملیِ حکومتی ایران هستیم که حتی سرود ملی کشور خود را خواندند!!!

- توپ در اختیار تیم جمهوری اسلامی است!!!

- از نظر فنی تیم ملیِ حکومتی ایران برتری خوبی نسبت به تیم ملی ولز دارد!!!

- (بعد از زدن گل نخست)... شاهد گل تیم جمهوری اسلامی هستیم اما اعضای تیم نباید شادی کنند!!!

- (بعد از زدن گل دوم و پایان بازی)... دلیل خوشحالی سردار آزمون با کیروش رو نمی‌فهمم!!!

- پیروزی شیرین است؛ اما اعضای تیم جمهوری اسلامی نباید خوشحالی کنند...

- اعضای تیم ملیِ حکومتی ایران با خواندن سرود ملی؛ از همین ابتدا، بازی را برای بینندگان باختند!!!!

«معناباختگی هویت فردی» در سایه نسیان حس «میهن‌پرستی»

اهمیت این نگرش و جایگاه حس میهن‌پرستی میان روح و روان تک تک افراد جامعه تا حدی است که همبستگی و غنای هویت ملی یک جامعه را با میزان عِرق و عُلقه افراد جامعه به خاکِ میهن، هم‌میهنان و وطن‌پرستی مورد سنجش قرار می‌دهندپدر اعتبارسنجی عیار هویت فردی و اجتماعی افراد جامعه؛ میهن‌دوستی و عِرقِ ملی از مهمترین الویت‌هایی است که انسان‌شناسان، رفتارشناسان، پدیدارشناسان و جامعه‌شناسان بر آن تاکید دارند.

اهمیت این نگرش و جایگاه حس میهن‌پرستی میان روح و روان تک تک افراد جامعه تا حدی است که همبستگی و غنای هویت ملی یک جامعه را با میزان عِرق و عُلقه افراد جامعه به خاکِ میهن، هم‌میهنان و وطن‌پرستی مورد سنجش قرار می‌دهند.

این اصل، مهمترین سلاحی بود که در آغاز عصر مدرنیسم و شیوع فراگیر و بالای بیماری «معنا باختگی» در پی رنگ‌باختن معنای انسانیت و خصائل انسانی در برابر عظمت سرد، سخت و بی روحِ زندگی ماشینی که خود محصول دوران مدرن بود؛ تمامی دانشمندان علوم روانشناسی؛ جامعه شناسی؛ رفتار شناسی و پدیدارشناسی را بر آن داشت تا راه برون رفت از این بیماری سخت و ویرانگر جوامع بشری را بر تقویت هویت فردی و هویت ملی تک تک افراد جامعه استوار ببییند.

همین دست مفاهیم بود که در بزنگاه‌های بزرگ تاریخ بشر مدرن با جنگ‌های ویرانگر جهانی، روحیه مبارزه‌طلبی برای حفظ خاک و حراست از مادرِ میهن را میان طرف‌های درگیر جنگ به ویژه کشورهایی که به خاک آنها تجاوز شده بود بیش از پیش تقویت می‌کرد.

آمیخته شدن الگوهای دینی و مذهبی در پسِ پشت چنین مفاهیمی به ویژه در میان کشوری مانند ایران که دین، محور زیست اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اعتقادات فردی آحاد جامعه را تشکیل می‌دهد؛ تجلی بارزی از مفهوم هویت فردی و اتحاد ملی را با خود به ارمغان آورد که شکوه این همراهی الگوهای اجتماعی با انگاره‌های دینی را می‌شد در برگ برگ دفتر درخشان حماسه هشت سال دفاع مقدس دید.

جایی که رزمندگان کشورمان با اتکا به مفهوم وطن به مثابه ناموس و دفاع از آب و خاک مام میهن در سایه الگوهای مذهبی چون امام حسین(ع) که خونش را در مسیر حریت و آزادگی پیروانش داد؛ چنان در میدان‌های نبرد ظاهر شدند که حیرت جهانیان را با خود به همراه داشت. الگویی که بعد از جنگ هشت ساله شاهد تکثیر آن در تک تک امور اجتماعی، فرهنگی و حتی ورزشی ایران در میادین ملی و بین‌الملی بودیم.

فریاد «یا ابوالفضل(ع)» حسین‌ رضازاده در شکستن رکورد سنگین وزن وزنه‌برداری المپیک تا فریاد «یا حسین(ع)» ملی‌پوشان کشتی در آوردگاه‌های جهانی و المپیک خود به چنان الگوی جهانی بدل شد که از دور بعدی المپیک مسئولان آن بازی‌های جهانی اجازه نوشتن عبارات و جمله‌های مذهبی -نام ائمه اطهار(ع)- بر لباس ورزشکاران ایرانی را ندادند.

آقای گزارشگر هویت ملی خود را چند حراج کردی؟

دروغ نخست او این بود که نگفت اگر تبدیل به مزدک میرزایی گزارشگر شده است؛ همه و همه را مدیون رسانه ملی ایران؛ فرصت و سرمایه‌ای است که برای او خرج و صرف شد تا او به گزارشگری در حوزه فوتبال بدل شود

مزدک میرزایی که از سال ۱۳۸۹ با مهاجرت از ایران کار خود را در رسانه معاند و سعودی «ایران اینترنشنال» شروع کرد؛ در نخستین گفت‌وگوی خود در برنامه «چند چند» این شبکه بریا حلب رضایت صاحبان کار خود بنا بر تخریب رسانه ملی و قوانین مدنی ایران گذاشت و عدم تحمل شرایط و شکستن سکوت را بهانه مهاجراتش نامید.

او همه اینها را گفت اما ریل دروغ‌گویی خود را از همان گفت‌وگوی نخست برای خوش آمد صاحبان کار جدیدش در رسانه سعودی‌ ایران اینترنشنال آغاز کرد. دروغ نخست او این بود که نگفت اگر تبدیل به مزدک میرزای گزارشگر شده است؛ همه و همه را مدیون رسانه ملی ایران؛ فرصت و سرمایه‌ای است که برای او خرج و صرف شد تا او به گزارشگری در حوزه فوتبال بدل شود.

استمرار دروغ‌گویی‌هایش تا به امروز چنان ادامه داشته است که توانسته صاحب یک برنامه اختصاصی با عنوان «هت تریک» در آن شبکه باشد و در ازای چند مشت دلار بیشتر شان و شخصت خود را تا حد ضرب‌المثل آشنای انگلیسی‌ها (Wag the Dog) پایین بیاورد. ضرب‌المثلی که برای افرادی به کار می‌رود که به عنوان یک انسان برای حفظ جایگاه خود نزد اربابان‌شان حاضرند مثل سگ؛ خود و دُم خود را برای یک لقمه غذا تکان بدهند.

او که صفر تا صد شکل‌گیری شخصیت حرفه‌ای خود را مدیون ایران، رسانه ملی ایران؛ مردمان ایران؛ تیم‌های باشگاهی و ملی ایران بود؛ برای چند مشت دلار بیشتر حاضر می‌شود تا از حافظه فراموش شده کوتاه مدت ایرانیان و اربابان سعودی خود نهایت استفاده را کند تا بتواند در رسانه‌ای به زبان فارسی برای مردمان فارسی زبان؛ تیم ملی فوتبال را با باِبدها و نبایدهایش خطاب دهد که «نباید شادی کنند»... «نباید سرود ملی بخوانند»... «تیم جمهوری اسلامی».... «تیم ملی حکومتی ایران»... «دلیل خوشحالی شان را نمی‌فهمم» و....

گویا مزدک میرزایی ساعت ۱۹:۳۰ روز ۲۴ خرداد ۱۳۹۷ و بازی افتتاحیه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه میان این کشور و عربستان را که با نتیجه ۵ بر صفر به سود روسیه تمام شد را فراموش کرده است.

حال برای فروختن هوبت و عِرقِ میهن‌دوستی و وطن‌پرستی خود به عنوان ایرانی؛ در رسانه سعودی به تخریب چهره کشوری مانند ایران و مردمانش می‌پردازد که به زعم تمامی جهانیان گهواره تمدن بشریت بوده و است. برد ملی ایران برابر ولز را باخت تیم ملی برابر مخاطبان خطاب می‌کند و وعده می‌دهد مردم بعد زا بازی جواب این شادی و خواندن سرود ملی توسط اعضای تیم ملی ایران را خواهد داد.

حال تنها یک سوال باقی است و آن اینکه آقای گزارشگر آیا صحنه‌های شادی ایرانیان در قطر و ایران را بعد زا پیروزی ندیدی؟.. شادی‌ای که التهابات اخیر جامعه را در قامت یک عزم، اراده و پیروزی ملی به اتحاد و همدلی همیشگی ایرانیان بدل کرد. آقای گزارشگر هویتِ معنا باخته خود را در سایه حراج عِرقِ ملی به خاطر چند مشت دلار فروختید؟

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: فوتبال ، توییتر ، روسیه ، ولز ، ایران ، تیم ملی ایران ، تیم ملی فوتبال ، ایران اینترنشنال ، عربستان سعودی ، مزدک میرزایی ، جام جهانی

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: فوتبال توییتر روسیه ولز ایران تیم ملی ایران تیم ملی فوتبال ایران اینترنشنال عربستان سعودی مزدک میرزایی جام جهانی تیم ملی فوتبال ایران تیم جمهوری اسلامی ایران اینترنشنال تیم ملی ایران مزدک میرزایی آقای گزارشگر حکومتی ایران چند مشت دلار افراد جامعه تیم ملی اعضای تیم هویت فردی رسانه ملی جام جهانی هویت ملی سرود ملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۸۰۵۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«نیویورک تایمز» و «واشینگتن پست» برندگان پولیتزر/ خبرنگاران جان‌باخته در غزه تجلیل شدند

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ان‌پی‌آر، صد و هشتمین دوره جوایز پولیتزر که به‌عنوان معتبرترین جایزه در حوزه روزنامه‌نگاری و ادبیات آمریکا شناخته می‌شود، شامگاه دوشنبه ۱۷ اردیبهشت در پس‌زمینه‌ای غیرمعمول و غم‌انگیز برندگان خود را معرفی کرد.

امسال ۲۳ جایزه برای نوشته‌های یک سال اخیر اهدا شد و جوایز نقدی ۱۵۰۰۰ دلاری به دریافت کنندگان بیشتر جوایز و یک مدال طلا به سازمان خبری برنده جایزه خدمات عمومی تعلق گرفت.

«نیویورک تایمز» امسال یکی از ۳ جایزه پولیتزر خود را برای پوشش خبری جنگ غزه در بخش گزارش بین‌المللی به دست آورد.تایمز همچنین جایزه پولیتزر در بخش گزارش و گزارش تحقیقی را کسب کرد.

«واشینگتن پست» با ۳ جایزه در بخش تفسیر، نگارش سرمقاله و گزارش ملی با تایمز برابری کرد.

برندگان جوایز روزنامه نگاری ۲۰۲۴

خدمات عمومی: پروپابلیکا

جاشوا کاپلان، جاستین الیوت، برت مورفی، الکس میرجسکی و کرستن برگ، برای گزارشی پیشگامانه که دیوار ضخیم محرمانه اطراف دادگاه عالی را شکافت تا نشان دهد چگونه یک گروه کوچک از میلیاردرهای با نفوذ سیاسی، قضات را به خود جلب کردند.

گزارش فوری خبری: کارکنان «لوک آوت سانتاکروز»

به دلیل پوشش دقیق و چابک متمرکز بر جامعه، در تعطیلات آخر هفته، سیل فاجعه بار و رانش گل که هزاران نفر از ساکنان را آواره کرد و بیش از ۱۰۰۰ خانه و کسب و کار را ویران کرد.

گزارش تحقیقی: به هانا درایر از نیویورک تایمز

برای مجموعه ای از گزارش‌های عمیق که نشان دهنده گستره خیره کننده کار کودکان مهاجر در سراسر آمریکاست و شکست‌های شرکتی و دولتی آن را تداوم می‌بخشد.

گزارش تشریحی: سارا استیلمن از نیویورکر

برای ارایه کیفرخواستی جدی درباره اتکای سیستم حقوقی به اتهام جنایت قتل و پیامدهای متفاوت آن، که اغلب برای جوامع رنگین پوست ویرانگر است.

گزارش محلی: سارا کانوی از اداره شهر و ترینا رینولدز-تیلر از موسسه نامریی

برای گزارش‌های تحقیقی درباره دختران و زنان سیاه پوست ناپدید شده در شیکاگو که نشان داد چگونه نژادپرستی سیستماتیک و بی‌توجهی اداره پلیس به بحران کمک کرده است.

گزارش ملی: به صورت مشترک به رویترز و واشینگتن پست

رویترز برای مجموعه‌ای از گزارش‌های پاسخ دهنده با تمرکز بر تجارت خودرو و هوافضای ایلان ماسک، که با عمق قابل‌توجه خود موجب تحقیقات رسمی درباره عملکرد شرکت‌های او در اروپا و آمریکا شدند.

به کارکنان واشینگتن پست برای بررسی دقیق تفنگ نیمه خودکار AR-۱۵، که خوانندگان را وادار کرد تا با وحشت به سلاحی که اغلب برای تیراندازی‌های دسته جمعی در آمریکا استفاده می‌شود، فکر کنند.

گزارش بین‌المللی: کارکنان نیویورک تایمز

برای پوشش گسترده و افشاگرانه حمله حماس در جنوب اسراییل در ۷ اکتبر، شکست اطلاعاتی اسراییل و واکنش گسترده و مرگبار ارتش اسراییل در غزه.

گزارش: نیویورک تایمز

به کتی انگلهارت برای تصویری منصفانه از مبارزات حقوقی و عاطفی یک خانواده در طول زوال عقل پیشرونده مادر خانواده.

تفسیر: واشینگتن پست

به ولادیمیر کارا مورزا برای یادداشت‌های پرشور که با خطرات شخصی بزرگ از سلول زندانش نوشته شده بود و نسبت به پیامدهای مخالفت در روسیه و اصرار بر آینده‌ای دموکراتیک برای کشورش هشدار می‌داد.

نقد: لس آنجلس تایمز

به جاستین چانگ برای نقد فیلم بسیار خاطره‌انگیز و ژانر که بازتابی از تجربه سینمای معاصر دارد.

سرمقاله: واشینگتن پست

به دیوید ای.هافمن برای مجموعه‌ای متقاعد کننده درباره فن‌آوری‌های جدید و تاکتیک‌هایی که رژیم‌های مستبد برای سرکوب مخالفان در عصر دیجیتال به کار می‌برند و نحوه مبارزه با آنها.

گزارش و تفسیر مصور: نیویورکر

به مدار دلاکروز برای داستان تصویری‌اش در زندان جزیره رایکرز که با استفاده از تصاویر سیاه و سفید جسورانه‌ای نشان می‌دهد که زندانیان و کارکنان از طریق کتاب انسان‌سازی می‌کنند.

عکاسی خبری فوری: ستاد عکس رویترز

برای عکس‌های خام و فوری مربوط به حمله مرگبار حماس در اسراییل در هفتم اکتبر و اولین هفته‌های حمله ویرانگر اسراییل به غزه.

گزارش تصویری: ستاد عکس آسوشیتدپرس

برای عکس‌های تکان‌دهنده‌ای که جمعیت‌های بی‌سابقه مهاجران و سفر طاقت‌فرسای آن‌ها از کلمبیا تا مرز آمریکا را تصویر می‌کنند.

گزارش صوتی: کارکنان موسسه نامریی شیکاگو و USG Audio کالیفرنیا

برای مجموعه پرقدرتی که جنایت نفرت‌انگیز شیکاگو در دهه ۱۹۹۰ را بازبینی می‌کند.

برندگان بخش کتاب

داستان: «دیده بان شب» نوشته جین آن فیلیپس

رمانی زیبا که داستانش در ویرجینیای غربی پس از جنگ داخلی می‌گذرد و با تمرکز بر مادری نوشته شده که با دختر ۱۲ ساله‌اش که به شدت مجروح شده به بیمارستانی پناه می‌برند و وی که مدت‌ها توسط یک سرباز کنفدراسیون مورد آزار بوده، حالا برای بهبودی دخترش و یک کهنه سرباز جنگ تلاش می‌کند.

نمایشنامه: «اعتماد اولیه» نوشته ابونی بوت

یک داستان ساده و زیبا از مردی آسیب دیده از نظر عاطفی که شغل جدید، دوستان جدید و حس جدیدی از ارزش پیدا می‎کند و نشان می‌دهد چگونه رفتارهای کوچک مهربانانه می‌تواند زندگی یک فرد را تغییر دهد و زندگی همه جامعه را غنا بخشد.

تاریخ: «بدون حق زندگی صادقانه: مبارزات کارگران سیاه‌پوست بوستون در دوران جنگ داخلی»، نوشته ژاکلین جونز

بازسازی نفس‌گیر و دست اولی از زندگی آزاد سیاه‌پوستان در بوستون که درک ما از میراث تحریم در شهر را به شکلی عمیق تغییر می‌دهد و واقعیت چالش‌برانگیز برای ساکنان سیاه پوست آن را روشن می‌سازد.

زندگینامه: به دو کتاب به صورت مشترک اهدا شد:

۱. «کینگ: یک زندگی» نوشته جاناتان ایگ

پرتره‌ای افشاگرانه از مارتین لوتر کینگ جونیور که از منابع جدیدی برای غنی کردن درک ما از هر مرحله از زندگی رهبر حقوق مدنی بهره گرفته و نقاط قوت و ضعف، از جمله زیر سوال بردن خود و افسردگی وی را با عزم جزم وی روشن می‌سازد.

۲. «استاد-برده-شوهر-زن: سفری حماسی از برده‌داری تا آزادی» نوشته ایلیون وو

روایتی غنی درباره زوجی به نام کرفت؛ زن و شوهر برده‌ای که سال ۱۸۴۸ از جورجیا فرار کردند و الن که روشن‌پوست بود در شکل یک مرد نجیب‌زاده سفیدپوست معلول و ویلیام به عنوان خدمتکار او، از فرضیات جاافتاده جامعه درباره نژاد، طبقه فرار و خود را در برابر چشم همگان مخفی می‌کنند تا سفرشان به شمال را محقق سازند.

خاطرات یا زندگینامه: «تابستان شکست ناپذیر لیلیانا: جستجوی یک خواهر برای عدالت» نوشته کریستینا ریورا گارزا

روایتی از خواهر ۲۰ ساله نویسنده، که توسط دوست پسر سابقش به قتل رسیده و ترکیبی از خاطرات، روزنامه‌نگاری تحقیقی و گزارشی را در هم می‌آمیزد.

کتاب غیرداستانی: «یک روز از زندگی عابد سلامه: آناتومی تراژدی اورشلیم»، اثر ناتان ترال

روایتی دقیق و صمیمی از زندگی تحت اشغال اسراییل در کرانه باختری رود اردن که از طریق تصویر پرتره‌ای از یک پدر فلسطینی شکل می‌گیرد. پسر ۵ ساله او در یک تصادف آتشین اتوبوس مدرسه جان خود را از دست می‌دهد و تیم‌های نجات اسراییل و فلسطین به دلیل مقررات امنیتی با تاخیر به محل می‌رسند.

شعر: «تریپاس: اشعار» سروده براندون سام

مجموعه‌ای که عمیقاً با پیچیدگی‌های میراث دوگانه مکزیکی و چینی شاعر درگیر است و منزلت زندگی کاری خانواده‌اش را برجسته می‌کند و به جای تضاد به دنبال وحدت و جامعه می‌رود.

جایزه موسیقی: «آداجیو (برای وادادا لئو اسمیت)» اثر تایشان سوری

یک کنسرتو ساکسیفون که با طیف وسیعی از بافت‌ها ارایه شده است.

تقدیر ویژه

۱. هیات پولیتزر تقدیر ویژه‌ای از نویسنده و منتقد فقید گرگ تیت می‌کند که زبان او – برگرفته از ادبیات، دانشگاه، فرهنگ عامه و هیپ هاپ – به اندازه محتوای ایده‌هایش تأثیرگذار بود و زیبایی‌شناسی، نوآوری و اصالت فکری او بر نسل های بعدی، به ویژه نویسندگان و منتقدان رنگین پوست تاثیر گذاشت.

۲. در سال‌های اخیر، هیات پولیتزر از خبرنگارانی که جنگ‌های اوکراین و افغانستان را پوشش می‌دهند، تقدیر کرد. امسال، هیات از کار شجاعانه روزنامه نگاران و کارکنان رسانه‌هایی که جنگ غزه را پوشش می‌دهند، قدردانی می‌کند. آنها در شرایطی وحشتناک، در تلاش هشتند تا داستان فلسطینی‌ها و دیگرانی را که در غزه جان خود را از دست دادند، روایت کنند. این جنگ جان شاعران و نویسندگان را نیز گرفته است. از آنجا که جوایز پولیتزر به مقوله‌های روزنامه‌نگاری، هنر و ادبیات احترام می‌گذارد، ما شاهد از دست دادن سوابق ارزشمند تجربه انسانی هستیم.

انتهای پیام/